Gaia aan de basis van Duurzaamheid

De afgodische achtergrond van Duurzaamheid

Auteur: Helene Bos, Serving the Nations

Datum: 14 maart 2015

Hoewel het woord duurzaam oorspronkelijke betekenissen heeft als “degelijk” en “tijdsbestendig”, wordt het vandaag de dag vooral verbonden aan de strijd tegen zaken als dreigende vervuiling, ecologische rampen en uitputting van natuurlijke voorraden. Helene Bos stelt dat achter deze ontwikkeling verborgen agenda’s schuilgaan.

In 2011 ging de kersttoespraak van koningin Beatrix over de aarde en over de verantwoordelijkheid die we daar met elkaar voor dragen. Uit haar toespraak bleek dat ze in dat jaar vooral geïnspireerd werd door het Handvest van de Aarde, het Earth Charter. Om in te schatten wat dat Handvest inhoudt, moeten we iets van de ontstaansgeschiedenis weten. In 1970 werd in de VS de eerste Earth Day, de Dag van de Aarde, georganiseerd, door mensen die zich zorgen maakten over de aantasting van het milieu. Velen van hen zochten hun inspiratie voor verbetering van het milieu in oosterse en New Age filosofieën, bij shamanen, toverdokters, wiccans, en indiaanse religies.

Earth Day

Ter gelegenheid van die eerste Earth Day werd een Environmental Handbook samengesteld voor het onderwijs over het milieu op de scholen in de VS. Volgens deze handleiding is er geen hoop op herstel van Moeder Aarde (sic!) zolang het Christendom nog niet verdwenen is. Sinds die eerste keer wordt er elk jaar een Earth Day georganiseerd, sinds vele jaren ook in Nederland. De invloed daarvan op de opinies over het milieu nam sterk toe en werkt ook door in de VN. Die stelde in 1987 een commissie in onder leiding van Gro Harlem-Bruntlandt, toen premier van Noorwegen en voorzitter van de socialistische internationale.

Een afgodisch concept

Deze commissie, voornamelijk bestaande uit socialisten, definieerde het begrip duurzaamheid als een holistisch concept waarin de parameters -gecontroleerde economie, -gecontroleerd gebruik van voorraden en -sociale gelijkwaardigheid en gelijke rechten met elkaar in balans moeten zijn. Afgaande op de woorden zelf is het geen slechte definitie. Maar er zit een aanname achter over wat er wel mee bedoeld, maar niet publiekelijk gezegd wordt. Want aan het begrip duurzaamheid ligt sinds een aantal decennia een pantheïstische opvatting over de aarde ten grondslag. De aarde wordt daarin in feite opgevat als een verpersoonlijkte en vergoddelijkte Moeder Aarde, die gevoed, vereerd en verzorgd moet worden.

Mondiale conferenties

Nadat deze commisie haar rapport uitgebracht had volgden in de negentiger jaren een serie mondiale VN-conferenties die alle aspecten van het internationale en maatschappelijke leven in verdragen regelde. Daarin was het concept duurzaamheid, sustainability, steeds weer het finale criterium. De eerste van die conferenties was in 1992 de World Summit on Sustainable Development, (WWSD I) in Rio de Janeiro, de Earth Summit genoemd. Deze stond onder leiding van Maurice Strong, een uitgesproken Gaia-vereerder. Gaia is de Griekse naam voor Moeder Aarde, de Almoeder, de Oermoeder. In alle heidense religies is ze een godin die in feite een aanpassing is van de “geestelijke overheid” die de Bijbel de Koningin des Hemels (Jer. 7 en 44) noemt.

Hanne Strong, de vrouw van Maurice, richtte tijdens (maar niet binnen) die conferentie de Wisdom Keepers op, die geacht werden met hun meditaties een betere dan een politieke oplossing voor de milieuproblemen te kunnen aandragen; zij zochten namelijk de wijsheid “going back to the beginning of time”. Dat was geen Bijbelse wijsheid. Een aanzienlijk aantal leiders binnen de VN-organisatie namen daaraan deel.

Het Earth Charter

Tijdens die conferentie in Rio werd ook de Earth Council in gesteld, o.l.v. Michael Gorbatsjov, bestaande uit mensen die ook allen gelovigen in Moeder Aarde waren. Ze kregen de taak een Handvest samen te stellen voor hoe we met deze (Moeder) Aarde om moeten gaan, haar moeten dienen. Toen die opdracht niet opschoot heeft premier Lubbers, samen met minister Van Agt, de hele groep in 1994 naar Nederland gehaald om hen een nieuwe stimulans te geven. In 2000 was het Handvest van de Aarde gereed en werd het eerste exemplaar aan koningin Beatrix overhandigd.Toen de reeks duurzaamheidsverdragen waarin heel ons leven onder de lat van duurzaamheid was gelegd compleet was, werd in 2002 de 2e duurzaamheids top, de World Summit on Sustainable Development (WSSD II) in Johannesburg gehouden.
Ik heb een aantal van die VN conferenties meegemaakt. In vrijwel al die conferenties hadden New Age–gelovigen een merkbare invloed. Ik was ook in Johannesburg; zie mijn verslag. Mijn conclusie was: “Sinds Johannesburg is duurzaamheid de vervulling der wet”.

Duurzaamheid vervulling van de wet

Op de dag voor de opening van die top was er een speciale dag, ter ere van het Handvest van de Aarde. Het Handvest werd binnengedragen in een kist, kompleet met draagstokken, genaamd de “Ark of Hope”. Deze kist was niet bedekt met een verzoendeksel met cherubs, maar was beschilderd met afbeeldingen die de vier elementen aarde, water, vuur en geest uit diverse (heidense) religies voorstelden. Het handvest dat in deze ark lag werd door diverse leiders omschreven als “de Nieuwe Tien Geboden” (Het was dus een blasfemische imitatie van de Ark des Verbonds in de tabernakel). De aarde wordt door de promotors van het Handvest gezien als een goddelijke persoon, die door iedereen gediend moet worden. Het handvest instrueert ons om al onze handelingen, heel ons gedrag, van individuen, organisaties en regeringen van wat voor soort dan ook, ondergeschikt te maken aan wat de Aarde nodig heeft.

Christendom niet duurzaam

Vanwege deze ontstaansgeschiedenis en vanwege de eerbied voor iets dat geen god is, kunnen we niet anders concluderen dan dat het Handvest een afgodisch geschrift is. Ook al staan er wel een aantal zinnige beweringen in, het is pantheïstische afgoderij. De wetenschap in Europa heeft zich kunnen ontwikkelen door het Bijbelse onderwijs dat de natuur wèl door God geschapen, maar niet zelf goddelijk is. Met het Handvest van de Aarde zijn we terug bij af.
In 1996 hoorde ik de general secretary van de VN-konferentie van dat jaar zeggen dat de VN alle religies gescreend had op sustainability, “duurzaamheid” en, voegde hij eraan toe, “Christianity is not sustainable”.

Sinds 2002 is het Handvest van de Aarde in veel landen gepropageerd in bijeenkomsten met invloedrijken. En het heeft inmiddels ruime bekendheid gekregen. In de politiek, in het onderwijs, en ook in kerken. De afgoderij onder de elite is langzamerhand wereldwijd verbreid. In ons land gaven zowel Lubbers als Wijffels aan dat ze vooral geïnspireerd worden door het handvest, meer dan door de Bijbel.

God is de schepper van hemel en aarde

Moeder aarde is een afgod. Er IS geen moeder aarde. Er is een planeet, geschapen door de God van hemel en aarde. En er is een vijand, die zich onder vele namen alle eeuwen door een positie van goddelijkheid geclaimd heeft die hem niet toekomt. Daarbij behoren de namen van koningin des hemels, Oermoeder, de Almoeder, Gaia en Moeder Aarde. Deze demonische macht is op het kruis geëxposeerd en weet ook dat hij verslagen is. Door Jezus Christus die kwam om ons uit die macht vrij te maken, zodat we Hem kunnen liefhebben, volgen en dienen.
Dat Beatrix, toen vorstin van Nederland, in haar boodschap zo’n belangrijke plaats aan de planeet Aarde gaf is een “geestelijke uitnodiging” aan die demonische macht om zijn invloed over ons land op veel manieren te laten gelden. Dat is ernstig. Als Christen moeten we in onze gebeden die plaats afwijzen.
De Schepper God heeft Zijn aanwijzingen gegeven voor hoe we met deze schepping om moeten gaan. En, zeker, in die omgang zijn veel fouten gemaakt. Misschien kan de Gemeente van Christus zoeken naar een juiste weg om daar schuld over te belijden.

Oordeel over de ontwijding

De profeet Jesaja kondigt in hoofdstuk 24 van zijn bijbelboek aan dat de Heer op Zijn tijd ZELF de aarde zal oordelen, omdat de trotse, arrogante mensen de aarde ontwijd en het eeuwige verbond verbroken hebben. Slecht omgaan met de aarde, de natuur, is verkeerd, het is zonde. Maar de ontwijding vindt plaats door aan de aarde goddelijkheid toe te kennen die ze niet heeft. Dat is intens grievend voor God. Het verbond wordt verbroken, door de mensen zelf. De profeet Jesaja profeteert wat daarvan de gevolgen zijn. Er komt een oordeel over die ontwijding. Christenen moeten zich er bewust van zijn dat ze een verantwoordelijkheid dragen ten aanzien van hun omgang met de schepping. Dat sluit zeker het milieu in, maar is ook meer dan het milieu alleen. We moeten zoeken naar wegen hierin.
Jezus wil onze Leidsman zijn. Hij is niet ons voorbeeld in het volgen van de instructies van dat Handvest, maar Hij is degene door wie en tot wie alles geschapen is. Hij alleen is onze aanbidding en onze gehoorzaamheid waard. Laten we Hem de eer geven die niemand anders toekomt.

Helene Bos (psychologie, VU) werkte enkele jaren bij de Rijks Psychologische Dienst en vijftien jaar bij Jeugd met een Opdracht. Vanaf 1983 zette ze zich in voor het geven van onderwijs over gebed, met name voor steden en volken. Sinds einde jaren 90 leidt ze samen met haar man de ‘Stichting Serving the Nations’

Dit artikel is ook te vinden op www.servingthenations.org, in de rubriek ‘Articles’

Stichting Sense wil nadrukkelijk onderstrepen, dat we als christenen de opdracht hebben om ons in te zetten voor een goed beheer van de schepping. De wet van God in het Oude Testament voorzag al in goede regels voor een duurzame omgang met de aarde. We weigeren echter om mee te marcheren in de “sustainable” colonne , die een subtiele misleiding vormt om bij “moeder aarde” uit te komen. Christenen vereren nu eenmaal God de schepper boven de heidense godin Gaia!